රැක නිතින් රිදවුම් දරා
නෙතු ඉමෙන් දුර යා නොදී
ඉවසුමෙන් ලතැවුල් දරා
පැතූ පැතුමන් සුන් වුණී
නුඹ නමින් මා හද පුරා
නොතින් මල් විකසිත වුණි
පිළිවදන් නැති පැන අරා
පෙති සැලී මල් විසිරුණි
නෙක වරක් මග හැර දමා
පලා ගිය බැව් සිහි වුණී
ආදරේ මගෙ වැඩිද මන්දා
නුඹම සිත බිඳ නික්මුණි 
No comments:
Post a Comment