නුඹ නමින් (නොවේ)

සිහිනයක් වගෙයි නෙතු අග

සැබෑවක් නොවේ

නුඹම විත් නුඹම යන බැව්

වැටහුනා නොවේ

කඳුලු බිඳු නැගෙයි එනමුදු

නුඹ නමින් නොවේ

රිදුනු සිත යලිදු රිදවන

නුඹ නමින් නොවේ

පබැඳි එකදු කවි පදයක්

නුඹ නමින් නොවේ

සිහින පුරමි ඒ සිහිනයෙ

කුමරු නුඹ නොවේ

නුඹට බැඳුනු සිත රැවටී

තනි වුනා නොවේ

මහද සෙනේ නුඹ හට

නොම වැටහුනා නොවේ

කඳුලු බින්ඳු මගෙ දෑසට

අරුමයක් නොවේ

නුඹ තනි කර සිත ඈතට

ඉගිලුනා නොවේ

වරදවා අරුත් ගෙන සිත

රැවටුනා නොවේ

නුඹට මෙන් සෙලින් කල දැඩි 

සිතක් මට නොවේ

නොකරමි චෝදනා

කෙමි අගින් පත් විදා

රොන් සොයා එන තුරා

මග බැලූ නෙතු අයා

කොමුද මල් මත සරා

මධු උරා පෙළ නසා

දසත රොන් සුණු විදා

සමනලුන් යා නම්

කොමුද රිදවා පියා

නැත කිසිදු චෝදනා

දෙනෙත් පියෙනා තුරා

නුඹත් දුර යා නම්

මසිත රිදවා පෙළා

නුඹේ සිනා

රැව් නංවා නුඹේ සිනා

හඬා වැටෙන කඳු යායේ

සිනා නදින් රොන් පුරනා

මිලාන මල් පියලි සැලේ

පත් අතුරින් කඳුලු ගලා

කඳු මුවාව ඉස්මත්තේ

නුඹේ නමින් රැලි නගනා

සෝ දියඹට එක්ව ගියේ

දුරක යන නුඹ

කප් කලෙක පෙරුමන් පියා 

පිදු සෙනේ මුදු වැඩි නියා 

බිඳු කඳුළු නයනග තියා

දුරින් නුඹ පියමැන ගියා

බිඳී වැළපුණි ඉවුර නොමදැන 

සසල සිත්විල නීල දියවර 

චපල සිත නුබෙ රැඟුම් නොහැඳින 

මංමුලා විය සිත දහස්වර 

තරුව වෙම් මා  මංමුලා වූ 

රහස් සැඟවුන  නුබ ගැබේ  

තරු පොකුරු මැද හිනැහුණා වූ 

සඳක් නුඹ අමවක රැයේ 

ඇය සහ නුඹ

රෑ සඳට තරුවක් වෙලා

ගනදුර ට පහනක් වෙලා

හිඳිනු මට තව ළං වෙලා

ජීවිතේ මගෙ නුඹ වෙලා

මැදියමේ සුව සිහිනයේ

ඇවිද යයි සුරතේ වෙලී

නෙතු හැරී පිබිදෙන පැයේ

ඇය හිඳී පපුතුර වෙලී

කතර මැද ගිම්හානයේ

නුඹ ඇදේ සුරඟනක සේ

ලංවුනත් නොසිතුව ලෙසේ

පලා එමි ඈ හැර කෙසේ

අවරට ගිය හිරු

කරමින් ලොවක් එකලෙව්

බැස ගියද අද දින

හෙටත් යලි දිලෙන බැව්

සංගතව හිඳින සඳ

ලෝ දම් අනියත බැව්

නොසිතුවෙද නුඹ අද

පසක් වූ දා එබැව්

නොම තැවෙන් මතු දින

පෙම් බැඳි ලන්ඳේ

දෑස හොරෙන් ඉකි බින්ඳේ

මුව ගොළු වී පිය මැන්නේ

සෙනේ පිරුනු පිය ලන්ඳේ

නුඹ නොමැතිය නෙතු මානේ

කෝල කතා ගොළු වුණාද

කඳුළු අහුරු ඉහිරුණාද

කඳුලින් නෙතු බොඳ වුණාද

සිහින බිඳී ඉහිරුණාද

සිනා පිරුනු පෙර දිනයේ

මුවාසිරිය වනනු කෙසේ

කඳුලු එපා බැඳි සෙනෙහේ

නුඹ නැති සඳ මා තනියේ

සොයුරියේ...

සීත හිරි පොද මැදින්

ගතේ හිරි ගඩු පිපෙන

පාළු ගනදුර මතින්

දැවෙන ගිනි දැල් නිවන

ඈත හුලු කිරණකට

අඳුරේ අත වනන

විහිත එලි මුවාවට

දාවලින් සැඟවෙන

මගට බර නෙතු අගින්

කඳුලු කැටි මිටි කරන

අඳුරු ලිය මුවාවෙන්

එබෙන සේයා උවන