මිතුරියේ

නුඹට නොදැනෙන

නුඹ නමින් බැඳි..

මහද රිදවන 

රැයේ නිදි බිඳි..

ලොවෙන් සඟවන

මිතුරු දම් බැඳි

කියම් කෙලෙසක

සෙනේ හද රැඳි..

නමක් නැති

මගේ වෙන්නෙත් නැතී

දමා යන්නත් බැරී

බැඳීමක් ඇති නම නැතී

නිබද මුව හසරැල් පිරී

 

හිතේ ගැඹුරක මග හැරී

කලක සිට සුරැකිව ඇතී

දුරට නොගියද සිත පිරී

ගැඹුරු නැති මතකය ඇතී

 

දෑත් බැඳ නතරව නැතී

හිඳී සිත ලඟ ගැටි ගැටී

ලඟින් නැතිමුත් තනි නැතී

එපා වෙන්නෙත් නැති හැටී

ගිරවියට පෙම් බැඳ

ගොදුරු ගෙන, කැදැල්ලට

නිහඬ වක්කඩ ගාව

පියාඹන ඇසිල්ලට

ඉසිඹු ලද නිමේෂය

සංකාව දරා හිඳ 

හිරිවැටුන ලිහිණි සිත 

හෙමි හෙමින් කිති කවන

ගිරවියට සෙනේ බැඳ

පාලු රෑ කළුවරක 

කොළ සිදුණු ගිමන් කල

ගී ගයයි ලිහිණියක 

කොට්ට අතු පතර හිඳ

ලිහිණි බැමි සිඳ

සෙනේ පා ඇත

සිතු පැතුම් මැද

කඳුලු වැල් ඇත

ගිරවි යන දින

මුළු ලොවක් බිඳ

අහෝ ලිහිණිය

තනි නොවේවිද

නවාතැන

 

එක්ව ආ දුරු මගේ

නැවතුමක් හමුවුණිද

සිත දැවුණ සුසානේ

තනිකමක් දැනෙනවද

 

ඉකිලන අඳුරු රැය

සෝ සුසුම් නගනවද

රැහැයි හඬ පරයාන ​

ඉකිබිඳුම්  ඇසෙනවද

 

අමාවක අහස් කුස

තනි තරුව පෙනෙනවද

සඳේ හීනෙන් ඇවිත්

ආදරෙයි කියනවද

අවැසි නම් ඔබ යන්න

මලක් සේ දම් හෙන්දිරික්කා

රැයේ පිබිදී මිලින වී යන

අසුරු සැණෙකින් නිමා නොවනා

සෙනේ සිතිවිලි හදේ ඉපැදෙන.....

වැහි ළිහිනි මෙන් සරන ගගනත

පෙරාතුව මේ නිමිති ගෙන එන

නොදැනුණා එක එකම වරකුදු

ළඟ ලඟම බැව් නුඹේ අගමන......

කඩොළු නොමැතිය යනෙන මග තොට

අවැසි නම් නුඹ යන්න සිතු ලෙස

කපන ඉණි මෙන් ගලන ගඟකට

දනිම් අවුරා පලක් නැති බව......

මග බලයි සිත හොරෙන්

පවනේ රැඳෙන් හමනා

සුවඳක් ලෙසින්

හද විල පිපෙන් සැමදා

පියුමක් ලෙසින්

මතකය අපේ කිසිදා

රිදුමක් නොවෙන්

සමුගෙන ගියත් පෙරදා

නොසිතූ ලෙසින්

පියමං කළත් දෙදෙනා

නොහැඳිනු ලෙසින්

වදනකදු නොදොඩා

ගොළු වූ ලෙසින්

හද සෙනේ සඟවා

විරසක ලෙසින්

අපිම සිත් රවටා

සැඟවෙමු අපෙන්

හඬන සඳ ඉකිලමින්

තුන් තිස් පැයේ

ඔය සිත ද අවදියෙන්

ඉකිලනු ඇසේ

වෙන් වෙමු ද රවටමින්

සිතිවිලි අපේ

මග බලයි සිත හොරෙන්

මම ද නුඹ සේ

දෙවිඳුනි

දිවැසින් බලන්නේ

පඬුපුල දැවෙන සඳ

ලෝ මැවූ දෙවින්ඳේ

දුක ඔබට දැනෙනවද

බිලිඳුන්ට මවු නොමැති

සීත හිම කැටිති කිම

නොපෙනෙන කුසක ගිනි

දිව බොදුන් මැවුණි කිම

ලෝ පුරා ඔබ මැවූ

නෙතඟ කඳුලැල් කිමද

සම පතා ඔබ යදින

සැමට ඔබ ගැති නොවෙද