යලි එන්නෙපා

නිසල දිවි මං තලේ 

සසල මොහොතක හොරෙන් 

නුඹයි  පියමන් කළේ 

සිහින පොකුරක් අරන් 

සසල දිවි සිඳු පෙළා  

චණ්ඩ රළ නංවමින් 

නුඹම අගමන් කළා  

සදිසි සුලියක සිරින් 

කිසිදු පැතුමන් නොවේ 

යලිදු  ඔබ  එන්නෙපා

සරන බවයෙන් බවේ 

මතුදු හමු වන්නෙපා 

පවනක් ලෙසින්

දකින සිහිනේ පවා 

අඳුරු තිමිරෙන් වසා 

සිතැඟි සුසුමින් දවා 

සකල හැඟුමන් නසා 

මිරිඟු සයුරක් මවා 

සිහින අහුරක් නසා 

කඳුළු ලිය කම් මවා 

පැතුම් කැටයම් වසා 

නෙතඟ කඳුලින් දොවා 

රුදුරු  වෙස් ගෙන හමා 

ළසෝ ගිනි දැල් මවා 

ගියෙද පවනක්  නියා 

දුරින් රැඳෙන සඳ

විලක් නොවෙමින් ළඟ රැඳෙන

ගඟක් වුණි කිම  ගලා යන

මලක් නොවෙමින් සුවඳ දෙන

තුඩක් වුණි කිම විස රැඳුණ

සිතක් පෙළමින් සිතක් නිවමින්

පෙමක් පිරුවේ නුඹ කෝම

යලිදු පැතුමන් නොවේ පෙර මෙන්

දුරයි නුඹ සිතිජය සේම

විකසිත සෙනේ

නුඹේ නෙතු කැන් පුරා      

ආදරේ සැඟවිලා   

විඩාබර මුව පුරා 

සිනා කැන් විසිරිලා ........

කුලුණුබර නෙතක් ළඟ 

නැගේ හද  පිබිදිලා   

සෙනේබර සිතක් ළඟ 

සිත මගේ ගොළු වෙලා ..........

ළඟ රැඳෙන ඔය වතේ 

රහසක් සැඟවිලා  

නුඹ නමින් මා  සිතේ  

සෙනේ විකසිත වෙලා .........

විමසුම

අතීතෙට හිමි මතක සැමරුම්   

විමසමින් සිත පාරනා 

සිතක මහිමය දැනෙන රිදවුම් 

නොදත් බැව් නුඹ වැටහුණා 

මතක නංවනු අරුති පෙර පිළි

යලි යලිදු  සිත කළඹනා 

නුඹ නගන පැන අබිමුවේ මා 

නෙක වරක් අසරණ වුණා  

මටත් නොකියම මගේ සිතුවිලි 

නුඹට බෝ ලෙන්ගතු වුණා

සිත් කොනෙක රැඳි දුබල සිතිවිලි 

නුඹම පෙලතැයි නොසිතුණා 

සතුට එන තුරා

පෙම් බැඳි කඳුලට 

සමු දුන් තරු නෙතු

නුඹ දැක ගන්නට 

පෙරුම් පුරයි මතු 

උණුසුම විඳිනට 

තුරුලුව නුඹ වෙත 

සම වැද දැහැනට 

                                    පැතුම් පුරයි සිත 

නික්ම යාම

රැක නිතින්  රිදවුම් දරා 

නෙතු ඉමෙන් දුර යා නොදී 

ඉවසුමෙන් ලතැවුල් දරා 

පැතූ පැතුමන් සුන් වුණී 

නුඹ නමින් මා හද පුරා 

නොතින් මල් විකසිත වුණි

පිළිවදන් නැති පැන අරා  

පෙති සැලී මල්  විසිරුණි 

නෙක වරක් මග හැර දමා  

පලා ගිය බැව් සිහි වුණී 

ආදරේ මගෙ වැඩිද මන්දා 

                                    නුඹම සිත බිඳ නික්මුණි 

මතු හිමි වන තෙක්

කඳුලට සමු දෙමි 

පෙම් බැඳි මෙතුවක් 

බලා හිඳින්නෙමි

කල්ප කාලයක්  

නෙතු නොපියන්නෙමි 

රුව ගැටෙනා තෙක් 

සවන් යොවන්නෙමි

හඬ නැගෙනා තෙක් 

පසු පස එන්නෙමි 

නෙතු පියෙනා තෙක්  

නුඹම පතන්නෙමි 

මතු හිමි වන තෙක්  

ගීයක් වගේ මේ ජිවිතේ

කෝල සිත මනහර  

සංකල්පනාවන්  

මුසු වී ඇදේ දුර 

පවනේ සෙමින්  

මුමුණනු ඇසේ නල 

සුමියුරු සරින් 

තනුවක වෙලී එය 

ගීයක් ලෙසින් 

සුසරව හඬයි හද  

සබැඳුණු  ලයෙන් 

ගලා යයි ජීවිතය

තත්සර මැදින් 

නෙත් නොහරිමි

නිශා යම තනි රකින 

සිහින පිරි ඔය දෑස

නගන මුදු නෙතු කැල්ම 

මග හැර යමි කෙලෙස 

සිත වසා  ඉකි බිඳින 

රිදුම් දෙන මතකය

බිඳ දමා ඔය දැහැන 

පවසමි මා  කෙලෙස 

සිත් තොසින් මා විඳින

සොඳුරු සුවබර මොහොත

සුව පිණිස මතු දින 

හැර යන්නෙම් කෙලෙස  

 ඔය දෑස රජ කරන 

සිහිනය මා දකින 

බිඳ දමා පිණි ලෙසින

අවදි වන්නෙම් කෙලෙස 

රහසක්

අඳුරට තනි රකින 

නුබ දිලෙන තරු පෙළ

පවසමින් ඉඟි මරන

රහසක් වේ අමිල  

සිව් දෙසින් ඇදී එන 

මදනල ගතේ දැවටෙන 

සිප වැළඳ පවසන 

රහසක් වේය සැඟවුන   

රැඳුණ ගිරි මුදුනත  

සුපුන් සඳ උවනත

කොඳුරා කියන සවනත 

රහස නුඹමය හිතවත 

නුඹේ ආදරේ

රළු සිතින් නුඹ පතන 

අරුමැති සෙනෙහසකි 

වදනකුදු නොවරදින 

සෙනෙහස ද  අරුමයකි 

නිබඳ රිදවන මසිත 

නුඹ වරෙක සිහිනයකි 

නුඹ වෙතම බැඳෙන සිත 

මට මහත් පුදුමයකි 

නුඹට පිදු  කුලුඳුලින් 

පෙම මට මහමෙරකි 

සඟවන පෙම් හැඟුම් 

නුඹ වේදනාවකි

                                    

තනි රකින හිතක්

මසු සොයා කරදියේ 

සරි කරන දිවි පෙවෙත 

පියාණන් අබිමුවේ 

තනි රකින පුංචි හිත

පත පොතට සිඟිති අත් 

කෙලෙස රළු වැඩි වුණිද 

දෑත් යුග යොත් බරින් 

රිදුම් දෙන්නේ නොවෙද

පිය සිතක  නැගෙන ගිනි 

දිවැසින් දකිනවද 

මතු භවෙක බුදු වන්න 

පෙරුමන් පුරනවද