සඳේ හිනැහෙන්

වියෝ ගී අත්වැල් ගැයූ 

පුන් සඳේ මා තනි මැකූ 

නෑ සඳේ නෑ නුඹ ගියේ 

පාරවා සිත ඈ වගේ 

මේ කුලින් තරු සේදිලා 

ගගන සඳ නුඹ තනි වෙලා

මකා තනිකම ඈ නොමැති සඳ

රැඳී උනි නුඹ මගේ සිත ළඟ  

දල්වමින් යුග දිවි පහන් එලි 

 යලිදු ඈ ඇවිදින් 

නෑ තැවුල් ඈ මා ලඟයි යලි 

රෑ සඳේ හිනැහෙන්

තරුවකට දුක කියමි

වසත් මල් පිපෙන තුරු 

සිටියමුදු මග බලන් 

සුවඳ විකසිත මහද 

ආදරේ ගුලි කරන් 

මල් උයන දැවී ගොස් 

ගිම්හාන උණුසුමින්

සිහින පොදි බිඳී ගොස් 

වසන්තය දුර ගිහින් 

ඉකි බිඳ නොහැඬු මුත් 

අඳුරු රැය මැදියම් 

රිදුනු බැව් මගෙ සිතත් 

තරුවකට කිව්ව මං 

පවුරු මැදින්

පවුරු වලලු සුතුර රැසකි

වට කර නිති බැමි සදනා

නෙක අවමන් නින්දා වැසි   

කුල ගොත් සොයමින් පුරනා

අඩවන් නෙතු බැලුම් හෙලති 

නෙක වර මුදු සිත් රිදනා 

නොම ගිලිහෙන තිර බැඳුමකි

පෙම් රැහැනින් හද බඳිනා 

රුදු නොමිනිස් විස කටු ඇති 

නෙතු දහසකි තතු සොයනා 

මතු දිනයෙක ජය ගනු ඇති   

එක මග යන සඳ දෙදෙනා 

යනු එනු දැනේ

සිත පුරා සෝ දිය උනන 

හදවතක ගැඹුරින් ජනිත

උල්පතක් වී නොම සිඳෙන 

ගෙනේ නුඹ ලතැවුල් විපුල 

පැතූ සුපැතුම් මුල් සිඳී 

ලඟින් නැත නුඹ නතර වී 

ලසෝ දිය පිරි ගඟක් වී 

ගලා යයි නුඹ නොනැවතී

පතර විකසිත තුරු ලෙසේ 

ගිම් නිවන සිසිලස නොවේ

හමන මද පවනක් ලෙසේ  

වරින් වර යනු එනු  දැනේ

නුඹ

සිත් සයුර ඉම සදන

වෙරළක් ව  

දිවි කතර ගිම් නිවන 

වදුලක් ව

ඉඩොරක දිය බිඳින 

ගඟුලක් ව  

හද ගැබ දිලේ නුඹ

තරුවක් ව 

ලඟින් රැඳේ

නැගුණු පෙර දිනයේ  

කඳුළු බිඳු නයනේ 

හමන මුදු පවනේ 

සිසිල වී රැඳුණේ 

බිඳුණු හද අරණේ 

සෝ සුසුම් නැගුණේ 

සිහින මල් විමනේ 

කැකුලක් ව පිපුණේ 

සෙනේ සිත පිබිදේ 

නැතත් ළඟ සබඳේ 

පෙර මෙන්ම මහදේ 

රැඳේ නුඹ නිබඳේ

නුඹ අතරමං වෙලා

දිවිය මග කතරක  

සා පවස සිඳුවලා 

රූ මවා  මිරිඟුවක

නෙතු අතරමං කළා 

මියැසි මැද විකසිත 

නෙක මලින් සරසලා 

සිරි මවා උයනක 

සිත අතරමං කළා  

සමු නොදී පෙර දිනෙක

ගියත් සිත රිදවලා  

කිමද අද තනි මගක 

නුඹ අතරමං වෙලා

නැවතුම

නැවතුමක් සොයන සඳ 

සිතිජය ඉමව්වේ 

වෙහෙසුණු දෙනෙත් යුග 

නුඹ අසල නතර වේ 

ගිම්හලක සුව සොයන  

සරන සිත හිතුමතේ 

සැනින් එක්තැන් කරන 

ඉනාවකි නෙත නුඹේ 

අසම්මත පෙමක්

රුදු නෙතින් තතු සොයන 

ලොවකි අප වට සැදුන 

හලාහල විස රැඳුන 

කටු තුඩකි සිත් රිදන  

එක්ව යනු උරුම නැති 

මං පෙතකි මග වැසුණ  

නෙලා ගනු වරම් නැති 

මලකි කටු අග පිපුණ

විලක් නොව ළඟ රැඳෙන 

ගඟක් විය  ගලා යන

ලොවක් ගැරහුම් නගන  

පෙමකි හදවත සිඹින 

වෙන්ව යන හෝරාව

අත වනන දුම් වලලු  

දුක කියන රිය සියුරු 

නීල නෙතු පිරි කඳුළු 

සබැඳි මොහොතකි නපුරු 

කවුළුවෙන් නෙතු යොමන 

දුක්බරයි ඔය උවන

දැන් ලඟයි සමු ගන්න 

කඳුල මොහොතක් ඉන්න 

ප්‍රියේ තනි නොදැනෙන්න 

මසිත අරගෙන යන්න 

යලිදු එනතුරු ඉන්න 

සුවඳ මට දී යන්න 

සඳක් සහ සිතක්

සැලෙන නෙතු මැදියම් රැයේ

සොයයි ලෙන්ගතු රුව නුඹේ  

සිනාසේ සඳ මේ රැයේ 

සරදමක් සඟවා මුවේ 

දිලෙන දිය මත සඳවතේ 

ලප පලුදු ඇත සැඟවිලා 

සැලෙන සිතිවිලි හිතුමතේ 

කටුක රහසක සිරවෙලා 

නැගී බිදිමින් වළා කඩතිර

සඳක් නුබ හිනැහේ 

මුදාහල සඳ රුදුරු ගනදුර 

සිතක් මතු සැනසේ  

සිත කොහේද තනි වෙලා

බින්දු බින්දු පිනි ලිය මත

රටා අඳිනවා 

ඈත ලන්ද කසාවතින් 

අරුණ දිලෙනවා 

සිහින පිරුණු අතීතයට 

සිත ඉගිලෙනවා 

ලන්ද දිගේ නුඹත් එක්ක  

පිය මැන යනවා 

ඉපනැල්ලේ වෙල් එළියේ 

මතක සුවඳ හැංගිලා 

නුඹයි මමයි ගැයූ ගී පද 

මද පවනේ දැවටිලා 

සුදු මැණිකේ නමින් ලියු 

කවි පදයෙක සැඟවිලා 

සොඳුරු ලොවක අතීතයේ 

සිත කොහේද තනි වෙලා 

බෝ මළුවේ සුදු වැලි මත 

පත් දහසක් විසිරිලා 

හමු විමක අනියත බව 

කියයි කනට කොඳුරලා 

මල් සුවඳින් සිත පිරුණා 

නුඹේ සුවඳ මුසු වෙලා 

ඒ සුවඳේ දුරක ගොසින් 

සිත කොහේද නැවතිලා