සිත පුරා සෝ දිය උනන
හදවතක ගැඹුරින් ජනිත
උල්පතක් වී නොම සිඳෙන
ගෙනේ නුඹ ලතැවුල් විපුල
පැතූ සුපැතුම් මුල් සිඳී
ලඟින් නැත නුඹ නතර වී
ලසෝ දිය පිරි ගඟක් වී
ගලා යයි නුඹ නොනැවතී
පතර විකසිත තුරු ලෙසේ
ගිම් නිවන සිසිලස නොවේ
හමන මද පවනක් ලෙසේ
වරින් වර යනු එනු දැනේ
No comments:
Post a Comment