මලක් සේ දම් හෙන්දිරික්කා
රැයේ පිබිදී මිලින වී යන
අසුරු සැණෙකින් නිමා නොවනා
සෙනේ සිතිවිලි හදේ ඉපැදෙන.....
වැහි ළිහිනි මෙන් සරන ගගනත
පෙරාතුව මේ නිමිති ගෙන එන
නොදැනුණා එක එකම වරකුදු
ළඟ ලඟම බැව් නුඹේ අගමන......
කඩොළු නොමැතිය යනෙන මග තොට
අවැසි නම් නුඹ යන්න සිතු ලෙස
කපන ඉණි මෙන් ගලන ගඟකට
දනිම් අවුරා පලක් නැති බව......
No comments:
Post a Comment